Część 21 - Bolesny klaps

Część 21 - Bolesny klaps

Amanda (Magdalena)

„Cholera, nie, tylko nie Hubert” – błagałam w myślach. Podeszłam do drzwi z duszą na ramieniu, w samym swetrze sięgającym do połowy moich ud. Wejrzałam w wizjer. Odetchnęłam z ulgą, bo po drugiej stronie drzwi stałą Dominika. Otworzyłam i wykonałam gest zapraszający do środka.

– Wejdź – powiedziałam całując ją w policzek.

– Wyjdź! – krzyknęłam.

– Co, ja, ale przecież dopiero weszłam – zdziwiła się Dominika.

– Nie, nie ty. Aleks!

– On tu jest? – wyszeptała Dominika, była zszokowana.

Jej szok nabrał na wzmacniaczu gdy ujrzała go na bosaka i nagiego od pasa w górę.

– Cześć Dominiko – przywitał się Olek stając za moimi plecami.

Objął mnie od tyłu i musnął w szyje. Wkurzało mnie to. Nie byliśmy przecież razem by się tak odnosił, jeszcze ktoś mógłby nas odebrać jako parę. Dominika szukała tylko Tomka, sądziła że mógłby być u mnie. Nie zalazła go, więc poszła dalej. Zamknęłam za nią drzwi i wejrzałam na Aleksa. Stał oparty o ścianę z niewesołą miną.

– O co chodzi? – zapytałam.

– Dlaczego brat Dominiki miałby być…

– Aha, a więc o to chodzi. Zanim zadasz to pytanie zastanów się dobrze, czy właśnie je chcesz zadać i dlaczego – wypowiedziałam ze złością, wyminęłam go i usiadłam na rozłożonym łóżku opierając się o ścianę.

– Wiem dlaczego chcę zadać to pytanie – powiedział i wkroczył do pokoju za mną. – Bo chcę wiedzieć z kim zamieniam noce. Czy tylko ja tu sypiam, czy na boku masz jakiegoś innego żołnierzyka.

– Masz spore mniemanie o sobie, nawet nie przemknęło ci przez myśl, że to ty możesz być tym żołnierzykiem co jest na boku.

– Tomek? – zapytał.

Pokręciłam głową na boki. Niedowierzałam. Facet, który pomagał mi w remoncie i zemną sypiał nagle poczuł się panem własności… mojej własności… konkretnie to w jego odczuciu ja byłam jego własnością, a to nie tak miało być.

– Olek, to był tylko seks, sam się na to zgodziłeś…

– Tomek! – krzyknął.

– Wyjdź! – zażądałam.

– Dlaczego nie chcesz odpowiedzieć? – Spuścił nieco z tonu. Już nie wrzeszczał, ale nadal w jego głosie była wyraźna irytacja.

– To brat Dominiki, mój przyjaciel, nie poszłabym z nim do łóżka, nie jest w moim typie – odpowiedziałam, choć tak właściwie nie rozumiałam dlaczego to akurat jemu się tłumaczę.

– To znaczy, że z każdym kto jest w twoim typie poszłabyś do łóżka? – dopytywał bezczelnie.

– Olek, bo ci za moment strzelę! Chcesz się kłócić?

– Nie, chcę wiedzieć.

– Chodzę do łóżka tylko z tobą – odpowiedziałam.

Właściwie to nie kłamałam, szłam do łóżka tylko z Aleksem, tylko z nim tak bezinteresownie. Hubert natomiast był moją pracą, wiec się nie zaliczał… – Starałam się jakoś sama siebie przed sobą samą wytłumaczyć.

– Okay, przepraszam, że wybuchnąłem.

– Ta eksplozja nie była taka najgorsza – powiedziałam, a on usiadł obok mnie. – Mam tylko nadzieję, że gorszych nie miewasz. Nie sądziłam też, że jesteś zazdrośnikiem.

– Bywam zazdrosny – odrzekł i objął mnie ramieniem. – Zgoda? – zapytał.

Aleks wyciągając prawa dłoń w moim kierunku. Uścisnęłam ją i uśmiechnęłam się do niego. Poczułam jak opiera swoje czoło na moim, jak nasze nosy się stykają, tylko po to by za moment nasze wargi się połączyły. Pośpiesznie zdjęłam z siebie sweterek, on dżinsy by już po chwili być we mnie. Musieliśmy rozładować napięcie, tą wściekłość jaka się w nas zebrała, dlatego gra wstępna była zbędna.

Po wszystkim leżeliśmy tak jak wcześniej, tak jak przed tym felernym przyjściem Dominiki. Tym razem jednak nie oglądaliśmy filmu, a rozmawialiśmy.

– Słuchaj, a ten chłopak Majki…

– Patryk – przypomniał Olek.

– No właśnie, to czym on się zajmuje?

– Jest policjantem. Myślałem, że już wiesz od Dominiki. Była straszna afera, bo Domi wraz z Majką wylądowały na komisariacie i Patryk…

– Nie wierzę, że dziewczyny miały aż takiego pecha – rzekłam wtulając się bardziej w Aleksa.

– Albo i szczęście w nieszczęściu.

– To tak jak w metodzie na podryw.

– Jaka to była metoda? – zapytał Olek.

– To był poroniony pomysł Majki, ale jak widać skuteczny. Zamknęła się w bagażniku własnego samochodu i zadzwoniła do Patryka by ją uratował. A ten oczywiście niczym rycerz na białym koniu leciał na złamanie karku.

– Zamknęła się sama? Mogła się udusić – stwierdził Olek. – Idiotka, dobrze, że nie zadzwoniła do mnie, bo by umarła.

– Nie uratowałbyś królewny Mai. Oj, jak tak możesz? – sparodiowałam ton Majki.

– Nie jestem Patrykiem. Jeden rycerz jej wystarcza.

– A mnie?

– Co ciebie? – zapytał.

– Czy gdybym to ja była w tym bagażniku…

– Nie byłabyś na tyle głupia by ryzykować swoje życie dla podrywu – przerwał mi tymi słowami i miał racje.

– No dobrze, ale jeśli np. chciałabym teraz sprawdzić czy tobie na mnie zależy i zamknęłabym się w bagażniku swojego…

– Jesteś nieletnia, nie masz samochodu. – Znowu mi przerwał.

– Utrudniasz! – krzyknęłam. – Nie ważne w czyim. Zamknęłabym się i już.

– I byś do mnie zadzwoniła, tak?

– Tak, abyś mnie ocalił – odpowiedziałam.

– Królewnę Amandę to co innego. Ciebie bym uratował.

– Dziękuje – powiedziałam i wspięłam się na jego klatkę piersiową. Delikatnie i szybko musnęłam moimi wargami jego brodę.

– Nie ciesz się tak zawczasu. Dostałabyś też za taki numer porządny wpiernicz.

– Za to, że musiałbyś mnie ratować?

– Nie. Za to, że mogłabyś się zabić – odpowiedział śmiertelnie poważnie.

Uśmiechnęłam się do niego.

– Nie wierzę, że potrafiłbyś uderzyć dziewczynę.

– Przecież sama się przekonałaś, że potrafię klepnąć – powiedział i jakby na potwierdzenie swoich słów zagrał swoimi dłońmi na moich pośladkach niczym na bębenku.

– To co innego. To nie boli.

– Aha.

Spojrzałam na niego, wydawał się tajemniczy. Nagle usłyszałam trzask jego ogromnej dłoni o mój nagi pośladek. Musiałam przyznać, że zabolało. Nie jakoś wybitnie mocno, ale odczułam, tym bardziej że się tego nie spodziewałam. Niewiele myśląc wbiłam swoje ząbki w Aleksa ramie.

– Ała! Oszalałaś!? – krzyknął.

– Nie. – Spojrzałam na niego niewinnie z łzami w oczach. – Tylko ci oddałam, mnie też bolało.

Olek spuścił wzrok ze mnie, wziął głębszy oddech i rzucił okiem na swoje ramie. Ślady moich zębów były bardzo wyraźne, a ugryzienie naokoło zaczerwienione.

– Będę miał ślad – poskarżył się.

– Potraktuj to jak bliznę wojenną.

Zaśmiał się, to tez się zaśmiałam, bo co miałam zrobić. Starałam się jakoś zamaskować tą lekko poronioną sytuacje w jakiej się właśnie znajdywaliśmy.

Aleks nagle zsunął mnie z siebie i wstał. Nie wiedziałam co robi, dopóki nie przerzucił mnie przez swoje ramie.

– Ale co ty wyprawiasz!? – zapytałam i krzyczałam jak opętana by mnie postawił na ziemi, ale on był głuchy na moje protesty.

Otworzył drzwi do łazienki, odkręcił kurki, a z prysznica poleciała woda.

– Jak to mówią… w miłości jak na wojnie, wszystkie chwyty dozwolone – rzekł i postawił mnie w brodziku.

Dosłownie wstawił mnie nie pod zimną, a pod lodowatą wodę. Jeszcze się śmiał przy tym głupkowato rechotać. Natychmiast wyszłam spod zimnego strumienia. Ociekałam wodą, ale mi to nie przeszkadzało. Zbliżyłam się do niego.

– Pożałujesz tego! – zagroziłam. Moje oczy ciskały w niego wszelakimi gromami, piorunami i błyskawicami, a on się nadal uśmiechał i w jego oczach grały te wesołe szmaragdowe ogniki.

Ścisnął swoimi dłońmi moje ramiona i przyciągnął mnie do siebie.

– Liczę na to, że tego nie będę musiał żałować – powiedział.

Niemal natychmiast pochwycił moją głowę w swoje dłonie i pocałował, namiętnie, ostro, wręcz brutalnie. Przygryzał moją dolną wargę niemal do krwi, a ja… ja wciąż czułam, że to nie to… że nie to powinnam byłą teraz robić, że nie wolno mi tracić na niego czasu, że nie mogę się zaangażować. Nie wolno mi!

– Idziemy razem pod prysznic? – zapytał.

– Woda jest zimna – odpowiedziałam.

– Nie zmarzniemy, rozgrzejemy się.

Uwierzyłam w jego zapewnienie. Autentycznie choć woda była niemal lodowata to nam było gorąco niczym w piekle. Jakby ciało dwóch największych grzeszników smażył skwar ognia piekielnego. Jednak czy to w tamtej chwili było ważne? Było nam z sobą dobrze i tylko to miało znaczenie. Postanowiłam nie myśleć co powinnam, a czego nie, co mi wolno, a co nie. Zaczęłam czerpać z tej chwili, cieszyć się nią. Żyłam te dwadzieścia minut tylko tym seksem, ostrym, intensywnym. Czułam Aleksa za każdym razem przy mocniejszym pchnięciu. To czucie było niemal bolesne, jakby się o coś we mnie odbijał, ale nie przeszkadzało mi to, a wręcz przeciwnie… podobało mi się.