Część 50 - Wielkie zmiany

Część 50 - Wielkie zmiany

Amanda (Magdalena)

Była niedziela. W niedzielę zawsze rano odwiedzał mnie Hubert. Tego dnia również nie było inaczej. Dzień wcześniej zapobiegawczo powiedziałam Aleksowi, że śpię u koleżanki, by czasem nie wpadło mu do głowy odwiedzenie mnie z samego rana.

– Przywiozłem ci coś ,kochanie – powiedział Hubert, mający wyjątkowo dobry humor.

– Prezent z delegacji?

– Tak, proszę. – Wręczył mi sporej wielkości czerwone pudełeczko.

– Nie jestem pewna czy mogę to przyjąć – wyznałam, nie otwierając go.

– To onyksy, nie brylanty, więc śmiało możesz – odparł z niebanalnym, szczerym, wręcz przyjacielskim uśmiechem.

– No to w takim razie dziękuję – powiedziałam i otworzyłam pudełko, a moim oczom ukazał się cały komplet biżuterii. Kolczyki, pierścionek, bransoletka i kolia. Wszystko zawierało w sobie kamienie onyksu. – To srebro? – zapytałam jakby rutynowo.

– Nie, wiem jak bardzo kochasz białe złoto, więc nie ośmieliłbym się dać ci srebra – powiedział, całując mnie po szyi i zabrał mi mój prezent z dłoni po to, by odłożyć go na blat.

– Hubert, nie całuj chwilę. Muszę ci coś powiedzieć – zaczęłam i wbiłam wzrok w jego bladopomarańczową koszulę, która kompletnie na nim nie leżała, kolor wyjątkowo do niego nie pasował. – Nie możesz już tu wpadać, nie zapowiedziawszy się wcześniej.

– Dlaczego mam nie całować kobiety, która prezentuje się przede mną w samej skąpej bieliźnie? Zaczekaj, co ty tam mówiłaś dalej, że mam nie wpadać bez zapowiedzi, czemu?

– Bo chcę mieć też swoje prywatne życie i sobie je ułożyć. Tak jak wcześniej, godzę się na pięć spotkań w miesiącu, wszystko jest tak jak wcześniej, ale wcześniej musimy się umawiać telefonicznie lub smsem.

– Coś dużo tego wcześniej. Masz kogoś? – zapytał.

– Tak, ale to tylko chłopak. Nie sypiam z nim, jeśli o to pytasz – skłamałam w żywe oczy.

– Chłopak i nie sypiasz? – zdziwił się.

– Warunkiem postawionym z twojej strony było to, bym była tylko i wyłącznie twoja, dlatego mówię zakochanemu głupkowi, jaka to jestem pobożna i że zamierzam poczekać ze swoim wianuszkiem do ślubu.

– Przebiegła bestyjka. Bogaty chociaż?

– Lekarz.

– Specjalizacja?

– Neurolog.

– Dobry zawód, chwytaj się go, ale pamiętaj, jeszcze dwa lata należysz do mnie, taka była między nami umowa.

– Ustna umowa – sprostowałam.

– Zawierzyłem w twój honor i w to, że mnie nie okłamiesz w żywe oczy.

– Nie kłamię, jeszcze dwa lata będę tylko twoja, a teraz chodźmy do sypialni, bo czas nagli.

– Dokąd ci się tak spieszy? Jest piąta rano – stwierdził, podczas gdy ja rozpinałam jego koszulę.

– Później idę do pracy – odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

– Jakiej?

– Legalnej i przyzwoitej, nie zadawaj tyle pytań, tylko chodźmy już do mety.

Fragmenty komentarzy ze strony "Historia pięciu par":

Arletta

15 marca 2012 22:36

Ech, a sądziłam, że Aleks jednak coś jej wytłumaczył teraz trzeba tylko czekać jak się dowie i ją spierze, bo w sumie to jej się należy

Odp.:

Samuel

15 marca 2012 22:44

I uważasz, że Aleks by tak potrafił sprać kobietę?

Iwan

16 marca 2012 00:42

Ja uważam, że by potrafił. Jednak to tylko moje prywatne odczucie. Według mnie każdy zdradzany mężczyzna potrafiłby uderzyć kobietę i nikt nie ma prawda go za to źle oceniać, bo wtedy wszystko jest jej winą.

Anonimowy

17 marca 2012 15:16

Zdrada jest jej winą, ale to, że on nad sobą nie panuje już nie. W takim układzie można powiedzieć, że jakby ją zabił, to też z jej winy. Ciekawe czy jak on by zdradził, to jej dawalibyście takie samo prawo? Zdrada to zdrada.

Tychon

17 marca 2012 15:50

Iwan napisał nie zabił, czy zbił, a uderzył. Uderzenie to nie to samo co zabicie, i nie było mowy o utracie panowania nad sobą.

Fragmenty komentarzy ze strony "Historia kilku par":

Little Selkie

21 czerwca 2012 09:35

Hmmm... czy Amanda nie wie, że ludźmi nie wolno się bawić? To się nie może dobrze skończyć...