Część 61 - Niezapowiedziana wizyta cz.1

Część 61 - Niezapowiedziana wizyta cz.1

Amanda (Magdalena)

Kochanków miałaś wielu

po trupach szłaś do celu

prowadziłaś swą grę

przejrzałem cię

byłem z tobą za długo

by być twoim sługą

odkryłem karty twe

przegrałaś grę

(4ever – Kochanków miałaś wielu)

Wyszliśmy z łazienki. Ja w jakimś długim, nieswoim szlafroku, a Aleks w samym ręczniku.

– Zmoczyło mi się ubranie – powiedziałam wyjaśniająco w kierunku wszystkich.

– A więc dlatego tak długo trwało? Robiliście pranie – zakpił Patryk. Ten zawsze wydawał się mi cynikiem od pierwszego spotkania. Zapewne był taki od pierwszej sekundy poczęcia.

– Nie, ale teraz lecimy – wybawił mnie Aleks z opresji, choć sposób na to był mało dżentelmeński. Po prostu wrzucił mnie do pokoju. – Przebieraj się.

– Nie mam w co. To ty idioto przekręciłeś kurki od prysznica zanim się rozebrałam.

– Dobra, nie przejmuj się, ja coś załatwię. Tylko najpierw się ubiorę – rzekł pewnie, a potem przysłał mi do pokoju Majkę, która pożyczyła mi swoje legginsy ocieplane, oraz grubszą tunikę. Nawet byłam jej za to wdzięczna. Wkurzało mnie tylko to jak się nabija z całej sytuacji. Majka w moich oczach zawsze sprawiała wrażenie takiej co to ciągle lata na jakiś prochach, albo popala trawkę regularnie dlatego ma taki dobry humor każdego dnia i cieszy się z tego co normalnym ludziom jest obojętne.

– Zakupy – rzucił hasło Aleks, kiedy ja suszyłam włosy suszarką i tym sprawił, że suszenie przebiegło w trybie ekspresowym. Nie czułam się jakoś głupio korzystając z jego portfela jakby był moim własnym, albo jakby Olek był co najmniej moim mężem. Sądzę, że byłam już do tego przyzwyczajona po przez wcześniejsze doświadczenia z Hubertem.

Chodzenie po sklepach to było coś czego naprawdę potrzebowałam. Wreszcie mogłam odświeżyć nie tylko swoją szafę, ale także zmienić nieco styl Aleksa. Chociaż nie do końca tak… ja nie chciałam zmieniać jego stylu, bo ogólnie był fajny. Elegancki, ale codzienny. Chciałam go tylko trochę podrasować, by kolory były bardziej modne, no i przede wszystkim dodatki.

Po zakupie jednego żakietu dla mnie, trzech par dżinsów dla mnie, kilku bluzek i bluz dla mnie, oraz czterech marynarek i ośmiu par spodni dla Olka znaleźliśmy się w moim mieszkanku.

– Jak mam ci podziękować za to wszystko? – zapytałam.

– Herbatą – odrzekł i opadł na łóżko w mojej sypialni. Znów pisał smsa, to było bardzo niepokojące, jakby miał kochankę tak wyglądało.

– Coś ważnego? – Postanowiłam zacząć delikatnie.

– To się okażę, ktoś mi chyba ściemnia. – Te sowa zabrzmiały złowrogo i zdawały się nic dobrego nie wróżyć. – To tylko kolega z pracy – dodał i tym nieco uspokoił moje wybujała przeczucia, które zawsze biegły kilka mil do przodu.

– Przerwę na chwilę składanie i chowanie wstawię wodę.

– A ja złożę łóżko, co? – zapytał.

– Jak wolisz! – odkrzyknęłam.

Wróciłam do pokoju z dwiema herbatami, bo w między czasie zajęłam się przesypywaniem mąki i cukru do poszczególnych słoików, oraz pakowaniem herbat do pojemników.

– Śliczna jesteś, wiesz? – zapytał i przyciągnął mnie na swoje kolana zaraz po tym gdy dwa kubki dotknęły serwetki położonej na stoliku.

– Wiem.

– Umiesz to wykorzystać ,co nie? – W pierwszej chwili nie wiedziałam o co mu chodzi. Czy o zakupy, czy o sytuacje, w której raz mnie zastał. – Podkreślić, umalować, rozkochać.

– Kochasz mnie? – zapytałam z niedowierzaniem i usiadłam okrakiem na jego kolanach. Aleks zaczął rozpinać guziki mojego sweterka, potem dłonią sięgnął pod bluzką do stanika i także go rozpiął.

– A jak myślisz?

Dzwonek do drzwi potrafi być nieznośny. Zauważyliście, że ten skurwiel nie dzwoni gdy czekamy na kuriera, listonosza, i tym podobne, a kiedy zabawiamy się w najlepsze, albo uczestniczymy w ciekawym temacie rozmowy, to ujada niczym wściekła suka i nie daje nam możliwości w skupieniu powrócić do czynności.

– Pewnie spisują liczniki, albo coś z tych rzeczy, a ja znów nie zauważyłam, że kartka wisi na drzwiach klatkowych – oznajmiłam schodząc Aleksowi z kolan, na co w ogóle nie miałam ochoty.

Po drodze do drzwi zapięłam jeszcze stanik pod bluzką i guziczki sweterka także zapięłam. Nie wejrzałam w judasza i to był błąd, gdybym zerknęła przez to magiczne szkiełko to nigdy w życiu nie otworzyłabym drzwi. Za progiem mojego mieszkania stał nikt inny jak mój własny, osobisty klient. Aleks chyba zniecierpliwił się czekaniem, albo zaniepokoiło go milczenie. Stanął więc za moimi plecami, wcześniej słyszałam jego kroki, a teraz czułem jego klatkę piersiową, niemal się o nią opierałam.

– Adam Grzelak – padło imię i nazwisko, które dobrze znałam, ale nadal nie wiedziałam co mam uczynić.

– Aleksander Górski – odpowiedział Olek, takim dziwnym głosem, twardym, ostrym. – Co Amanda tak milczysz? – zapytał.

– Zazwyczaj jest bardziej rozmowna – powiedział ten, który wpadał do mnie raz na jakiś czas, gdy pokłócił się z żoną, a ja akurat potrzebowałam gotówki.

– Zapraszam Adamie – zwrócił się Aleks do mojego gościa, a mnie aż nogi odmówiły posłuszeństwa. Kiedy mój klient przekroczył próg mojego domu miałam wrażenie jakby cały świat się mi zawalił, chyba nawet serce na moment mi stanęło. – Ciebie też zapraszam – rzucił przez zęby Olek i brutalnie chwycił mnie za ramie. Siłą doprowadził do mojej własnej sypialni i usadowił na pufie, Adam siedział naprzeciw mnie, a mój chłopak rozsiadł się wygodnie między nami, na złożonej kanapie. Prócz Aleksa dzielił nas jeszcze stół.

– Amando – zaczął Adam. Mówił tak jakby pytająco.

– Nie przedstawisz nas sobie? – zapytał Aleks, ale z taką nutką podejrzliwości w głosie. – Wyręczę cię. – Myliłam się, to była jednak nutka pewności. On dobrze wiedział z kim ma przyjemność.