Część 89 - Wygodne pytania i niewygodne odpowiedzi

Część 89 - Wygodne pytania i niewygodne odpowiedzi

Aleksander (Samuel) 

– O co chodzi konkretnie z Amandą? – zapytał Kamil, gdy szliśmy przez tory.

 – Zostawmy już ten temat.

 – Patryk nie usłyszy, poszedł do tyłu z tą całą taką małą, no, jak ona miała na imię? – Kamilowi już całkiem nieźle plątał się język.

 – Justyna – odpowiedziałem. – A gdzie są tamte trzy?

 – Poszły gdzieś siku, nie przeszkadzajmy im. Mów, o co chodzi, może dam radę pomóc.

 – Amanda to skomplikowany przypadek, bardzo skomplikowany.

 – Co się wydarzyło? – zapytał.

 – Nie wiem czy jej nie krzywdzę. Nigdy wcześniej się nie przejmowałem kobietami. Sypiałem z nimi, chodziłem na randki, a potem każdy w swoją stronę – tyle wystarczało. Z Amandą jest inaczej. Czuję, że powinienem się nią zająć, ale czasem czuję, że bardziej ją tym skrzywdzę niż jakbym ją zostawił samej sobie.

 – O jaki rodzaj krzywdy chodzi? – zapytał Kamil.

 – Wiesz, to jest tak, że ona gra twardą, wręcz zimną sukę, ale jest jakaś taka krucha i delikatna, jak żadna inna kobieta którą znam.

 – No to nieźle cię, widzę, trafiło. Tylko weź nie spantoflej do końca – powiedział, klepiąc mnie po ramieniu.

 – Wiedziałem, że się będziesz nabijał – powiedziałem i wziąłem łyk piwa.

 – Nie nabijam się, znam taką Amandę jak ty. Nie widzę w niej zimnej suki tylko dziewczynkę z patologicznego domu, która się bardzo pogubiła, bo zbyt zachłannie chciała to życie wyprostować, no i je skomplikowała tak bardzo, że sama tego nie odplącze.

 – No właśnie. Właśnie problem w tym, że ona raz chce to życie naprostować i wydaje się, że jest dobrze już, a potem robi wszystko, by wszystko skomplikować. Nie wiem, pijany jestem, to zły dzień na tę rozmowę – powiedziałem, opierając się o jakiś murek, do którego doszliśmy.

 – A mnie się wydaje, że pijany i dziecko prawdę ci powie.

 – No to co chcesz wiedzieć? – zapytałem.

 – Zależy ci na niej? Nie pytam o miłość, ale o to czy ci zależy. Czy tylko się bawisz małolatą?

 – Zależy – odpowiedziałem szczerze i sięgnąłem do kieszeni po kolejną puszkę, a tę pustą zwiał wiatr.

 – Patryk nam wlepi mandat za śmiecenie. Ok, już po nim nie jeżdżę, bo mnie gromisz wzrokiem. A co do Amandy, człowieku uwierz, że to wartościowa dziewczyna, naprawdę wartościowa i silniejsza niż ci się wydaje. Pomimo tego co robiła, daj jej szansę. Dla nikogo wcześniej nie zrobiła tyle co dla ciebie. Wymagaj od niej więcej, a stanie na wysokości zadania i zrobi jeszcze więcej.

 – Boje się, że nie odpowiednio wybrała, że ją skrzywdzę nieumyślnie – przyznałem.

 – O jakim rodzaju krzywdy mówimy? – Kamil zadał to pytanie chyba po raz czwarty tego dnia.

 – O tym wymaganiu więcej. Ona ma tylko siedemnaście lat, nie mogę wymagać, by dojrzała w jeden tydzień.

 – Ale jak na nią warkniesz od czasu do czasu, to włos jej z głowy nie spadnie od tego, więc żadna krzywda jej się nie stanie. Człowieku nie możesz się z nią obchodzić jak z jajkiem tylko dlatego, że życie jej dało popalić w dzieciństwie. Teraz jest skazana na siebie, a jak chce może i na ciebie, nie jest skazana na przeszłość. Znaczy, ta przeszłość zawsze będzie z nią, ale pobłażanie jej we wszystkim, bo Amanda zapłacze albo zesmutnieje, albo się obrazi też receptą na sukces nie jest.

 – O co ci chodzi? – zapytałem.

 – Rozmawiałem z Amandą, zanim doszedłem do was pod bramę. Olek, musisz coś, kurwa, wiedzieć. Ona jest zajebistą laską, super kobietką, ale też niezłą aktorką.

 – O czym ty mówisz?

 – Ej, chłopacy idziemy do was! – przerwały nam krzyki jakiś kobiet, które wyszły z nami z pubu – byłyśmy jeszcze zadzwonić.

 – Macie stówę, Tryku Tryk pyta – tłumaczyła ta druga.

 – Źle z wami, na pewno chcecie iść w takim stanie do Patryka? To policjant – skomentował Kamil.

 – To jest pies? A nie wygląda – powiedziała ta najładniejsza przepitym głosem.

 – A gdzie on jest? – zapytałem.

 – Z naszą koleżanką, przy kasie, w Tesco. Wziął któremuś michałki, ale zapomniał portfela, ale on nie chce portfela, tylko stówę z tego portfela.

 – Powiedzmy, że zrozumiałem. Masz tę stówkę mu zanieś i powiedz, by tu wrócił, bo on z tą waszą koleżanką to się zbyt zakolegował.

 – No, nawet ją przelizał – wsypała go ta druga, ta brzydsza i grubsza.

 – Aha, dziękujemy za informację. Możecie jeszcze zniknąć tam do niego i po piwie wziąć dla siebie – powiedział Kamil.

 – Ja wolę zostać – powiedziała ta najładniejsza i podeszła do Kamila, kładąc mu rękę na kroczu.

 – Weź rękę – powiedział ostro Kamil. – Weź, kurwa, tę rękę powiedziałem! – krzyknął.

 – Nie rozumiem, o co ci chodzi – powiedziała blondyna i potarła dłonią jego dżinsy w wiadomym miejscu. – Ała – dodała, gdy Kamil wykręcił jej rękę do tyłu.

 – Wiesz co, lalka? Nie jestem łatwy. I wiesz, co jeszcze wiem? Nie lubię łatwych, a ty jesteś łatwa. A teraz zmykać mi wszystkie do Patrysia, a ja się uspokoję i nie nastrzelam po policzkach waszej koleżance ani żadnej z was. Potem wrócicie, wypijemy, odprowadzimy was do domu, byście się nie skurwiły po drodze i by wam się nic nie stało i będzie git. Zmykać mi, raz – powiedział Kamil i puścił dziewczynę, a wszystkie trzy oddaliły się w stronę Tesco, które w sumie było jakiś kilometr od nas.

 – Nie stanie im się nic po drodze? – zapytałem.

 – A co się im może stać? To porządne osiedle, są we trzy. Jak się skurwią, to na własne życzenie.

 – O Amandzie też tak myślisz? – zapytałem.

 – Ej stary, Amanda to nie one. Oboje wiemy, że nie zniżyłaby się do takiego poziomu, nigdy. Ona ma klasę. Nawet jeśli się prostytuowała, to robiła to ze stylem, a nie tam, gdzie wieje, jest zimno i na świeżym powietrzu przy dwóch koleżankach i koledze.

 – To ma mnie pocieszyć?

 – Powinno. Jawna dziwka, a cichodajka to zawsze duża różnica – powiedział Kamil, a ja, nie wiem czemu, nie wiem nawet kiedy, ale zacisnąłem prawą dłoń w pięść i dałem mu najzwyczajniej w zęby.

 – Czyli jednak ci na niej zależy – powiedział Kamil z uśmiechem, ocierając policzek. – Zęby mam całe, jest spoko. Dobrze, że to wyważyłeś tak, by mi kły zostały.

 – Zrobiłeś to specjalnie? – zapytałem.

 – No pewnie, a teraz słuchaj, ona cię okłamuje. Manipuluje tobą, jak tylko się da, a ty się dajesz robić na szaro. Przestań w niej widzieć małą, bezbronną dziewczynkę z domu, gdzie alkohol lał się hektolitrami, a bieda i krzyki były na porządku dziennym, bo nigdy nie ruszycie z miejsca i stanie na tym, jak jest teraz – Kamil zaczął dawać mi rady, a mnie pierwszy raz w życiu to nie denerwowało.

 – Z czym kłamie?

 – Nigdy jej nikt w domu nie uderzył. Nikt się nią nie interesował, ale też nikt jej nie bił. Raz zrobił to jej były i to był koniec z nimi, dostała w twarz, nie kochała go i był wypity, gdy to zrobił bardziej niż my teraz.

 – Po co mi to mówisz? – zapytałem. – Donosisz na nią, nie jesteś wobec niej lojalny, dlaczego? Przecież ty zawsze stawiałeś takie wartości jak lojalność na pierwszym miejscu.

 – Na pierwszym zawsze stawiałem ludzi i przyjaźń, a teraz bardziej będę jej przyjacielem, gdy ci powiem niż jakbym ją krył.

 – Ok, dzięki. A jak z dzieciakami? – zapytałem, bo Kamil jakoś mało o nich mówił.

– Staram się jak mogę, by odzyskać ich zaufanie i nie dać wejść na głowę, a robienie tego jednocześnie nie jest łatwe. Kocham ich.

 – Zauważyłem, bo postanowiłeś wreszcie zostać ojcem na choćby pół etatu, a to nie w twoim stylu.

 – O cholera, Patryk. Co one mówiły, że on przelizał z tą laskę tak? – przypomniał sobie Kamil.

 – Może ściema?

 – Oby, ale chodźmy, no, w ich stronę – powiedział Kamil.