Część 261 - Dziecko to nie koniec młodości

Dominika (Magdalena)

Zjedliśmy kolacje, oglądaliśmy kolejny odcinek Internatu popijając colę, a Kacper leżał na dywanie i bawił się samochodzikami. Czasami zdarzało mu się tak usnąć.

– Trzeba go umyć. Jest cały brudny od tej marmolady – stwierdził mój mąż.

– Później. Brudne dziecko to szczęśliwe dziecko. Niech więc będzie jeszcze trochę szczęśliwym dzieckiem.

– W sumie nie umrze od tego, że ma brudną buzie. Skończył się trzeci sezon. Czwartego jeszcze nie ściągnąłem. Może zdzwonię się po chłopaków, wpadną z dziewczynami, kupią po drodze piwa, albo coś. Jutro i tak mam wolne.

Spojrzałam na niego i zastanawiałam się czy to dobry pomysł. Właściwie to odechciało mi się spać.

– Czemu nie. To ja zadzwonię po koleżanki ze szkoły, są wakacje, pewnie i tak nic ciekawego nie robią.

Chwyciłam telefon ze stołu, Tyler wyjął swój z kieszeni bluzy i zaczęliśmy telefonować, pisać smsy, by w końcu odstawić telefony na stół.

– Pierwsza! – wykrzyknęłam.

– Siedem osób – pochwalił się Tyler.

– Ja tylko trzy. – Zrobiłam smutną minkę.

– Zatem wygrałem. – wypiął dumnie pierś do przodu i poruszył tak zabawnie brwiami.

– Ale ja byłam pierwsza – trwałam przy swoim.

– Nie kłóć się z panem. – Uśmiechnął się, ale tak uroczo, ze nie potrafiłam nie odwzajemnić tego uśmiechu.

– W sumie po imprezie byśmy się mogli pobawić, bo będę podpita, więc…

– Ja góra dwa piwa wypije, by Kacpra ogarniać.

– On będzie spał.

– Właśnie, synek. – Tyler się zerwał jak opętany. – Trzeba cię umyć i ubrać jakoś, byś ładnie witał gości, aby ludzie nie mówili, że o ciebie nie dbamy.

Wziął malucha na ręce i poszedł z nim do łazienki. Wiedziałam już co ci dwaj idioci będą wyprawiać. Poszłam za nimi i oczywiście miałam racje. Wyłożył brodzik matą antypoślizgową, umieścił słuchawkę od prysznica na takim drążku i włączył Kacprowi deszcz.

– Pada, pada! – wykrzyczał mój pierworodny i jedyny syn i wpadł pod natrysk w ubraniu, nawet nie pofatygował się zdjęciem skarpetek.

– Rozbierzesz go? – zapytałam męża.

– Jeszcze nie. Niech się chwilę pobawi.

Oboje z uśmiechem patrzyliśmy jak mały wyciąga ręce do góry i zadziera głowę. Oczy miał czerwone, bo woda lała mu się po twarzy, ale nie przejmował się tym. Zakręcił się kilka razy w koło i podskoczył, a Tyler go asekurował by się nie wywalił. Kiedy Kacperek był już przemoczony do ostatniej suchej nitki dopiero zaczęło się zdejmowanie tych przyklejonych do ciała ubrań. Tyler szybko go namydlił i umył.

– Rozbudził się – zauważyłam.

– Pewnie, że tak. Mama myśli, że będziesz spał, a przecież nie będziesz – mówił Tyl do małego siedzącego na pralce. – Ty jesteś imprezowy chłopak i jak to impreza miałaby się odbyć bez ciebie.

– Nie przesadzasz czasem? – zapytałam.

– Nie, przecież to taki sam człowiek jak my, tylko, że po prostu mniejszy. Zabaluje, zmęczy się to zaśnie, wstanie przed południem, albo i po południu i da się rodzicom wyspać. Same plusy. Poza tym moi koledzy go wielbią niczym lorda.

– No jak uważasz. W co go ubierasz?

– W tą bluzkę z „Chwdp” – odpowiedział Tyler.

Podałam więc mu popielaty T-shirt z czarnym napisem „Chwdp – mamy prawo do szczęścia, nie mamy szczęścia do prawa”. Do tego wybrałam młodemu dżinsowe spodnie, które były na niego za duże i za szerokie, ale dzięki gumce i zwężonym nogawką ładnie się trzymały i wyglądał jak taki skejt. Oczywiście konieczne były buty, by przytrzymywały te nogawki, Tyler postawił na zwykłe białe adidasy, markowe, ale takie oldschoolowe.

– Wyglądasz jak gangster – powiedział mój mąż do małego stawiając go na pralce na nogach.

– Gastel – usiłował powtórzyć, ale trochę nieforemnie mu to wychodziło.

– Czekaj, tatuś ma pomysł.

Patrzyłam z zainteresowaniem co Tyler wymyśli tym razem, a on sięgnął po małą bandamkę, którą małemu nieraz wiązaliśmy pod szyjkę, ale to wiosną, gdy jeszcze wiało. Zwinął ją tak by tworzyła pasek i zawiązał małemu na głowę, dosłownie to na czoło, tuż przy samych brwiach.

– Indianina z niego robisz? – dopytywałam, przyglądając się małemu, który miał na swojej głowie to coś fioletowe w białe wzorki.

– Nie. Zobaczysz. – Tyler sięgnął po czarny fulcap Kacperka, z fioletowym napisem „Proceder” pisanym dużymi literami na przedzie czapki. Założył mu tą czapkę trochę krzywo, ale daszkiem do przodu. – Teraz wyglądasz genialnie. Tatuś zrobi ci zdjęcie i wstawimy na bloga. Wiesz Ile Kacper ma odsłoń? – to pytanie już zadał mnie.

– Sto tysięcy, ponad. Widziałam dziś.

– Robi furorę w NY, moi kumple dawają mu same Laiki. Będziesz sławny. Julia wkręci cię na modela, albo może pojedziemy na jakiś casting. Chciałbyś być aktorem?

– Po pierwsze to nie dawają a dają, a po drugie to nie snuj marzeń ściętej głowy. Kacperku, wygodnie ci tak? Chcesz tak chodzić?

– Ehe – odpowiedział bystrzak.

– Kacperek, tatuś znajdzie pistolet zabawkowy i porobimy ci sesje. Będziesz genialny.

– Zrobimy ci sesję – poprawiłam mojego męża. Spojrzał na mnie z taką udawaną wrogością.

– Wleje ci w nocy, ja nienawidzę jak mnie się poprawia.

– Szczerze, to na to liczyłam. – Opuściłam łazienkę i zostawiłam swoich mężczyzn samych.

Tyler był zajęty fotografowaniem Kacperka w różnej scenerii. Jedno zdjęcie było gdy mały stał tyłek, ale głowę miał odwróconą w bok, a zza gumki spodni wystawała mu korbka pistoletu. Drugie zdjęcie miał gdy celował w sam obiektyw, a trzecie gdy siedział przy naszym, starym, drewnianym, kuchennym stole, przed nim leżała broń, trzymał mały paluszek na spuście, a w dłoni wachlarz z kart.

– To mi się wydaje najlepsze. Wydrukuje na dużym formacie. Wygląda jak taki gangster w podziemnym kasynie.

– Mogłeś mu jeszcze okulary przeciwsłoneczne założyć – podpowiedziałam przyglądając się fotce wykonanej telefonem.

– Masz racje. Kacper robimy powtórkę. Założymy ci te okulary takie twoje.

Panowie się jeszcze chwilkę tak pobawili, a potem zaczęli pojawiać się pierwsi goście. Karol oczywiście wpadł bez żony, bo ta była jakaś genetycznie usztywniona i o wszystko tylko miała pretensje i darła japę. Ziomek, właściwie to Przemek nie zapomniał o piwach butelkowych i dwóch butelkowych oranżadach dla Kacpra. Mały go za to uwielbiał, bo zawsze mu coś przynosił. Kacper w ogóle lubił czuć się jakby był częścią naszego społeczeństwa podczas takich imprez a nie tylko dzieckiem. Siedział więc z nami przy stole, gdy graliśmy w karty. Pomagał zawsze temu, na którego kolanach siedział. Tym razem to Karol podawał mu kartę, a młody ją wykładał. Kiedy ktoś chwytał za butelkę by się napić, Kacper robił to samo i chwytał za swoją oranżadę. Lubił to, w takim towarzystwie i gronie czuł się szczęśliwy. Jedno co mi się nie podobało, to że inni przy nim palą, ale w ostateczności, raz na jakiś czas to mu chyba aż tak bardzo nie szkodziło. Ważniejszy był dla mnie uśmiech na jego twarzy, kiedy czuł się z nami wszystkimi jakby był nam równy. Mateusz pojawił się z Vanessą i z dziewczyną, tak więc mój synek miał towarzystwo, w postaci czteroletniej koleżanki, która uwielbiała się z nim bawić.

– Słuchajcie, bo nie ma piwa, ja wódy pił nie będę – przemówił Mati.

– Ja też nie – poparła go moja koleżanka, która była przyklejona do brata Mateusza, chociaż widzieli się pierwszy raz na oczy.

– My możemy iść po piwa – wtrącił się Artur.

– Ja! – krzyknął Kacper.

– No to ja pójdę z Arturem, weźmiemy małego, przewietrzy się. Odetchnie od tego dymu. Wy w tym czasie trawkę wypalicie – zaproponował mój mąż. – No co się tak patrzysz? – zapytał się mnie.

– Domyśl się.

– No ja i tak nie palę, bo tak jak mówiłem tylko dwa, trzy piwka przez całą noc, bo jakby był jakiś wypadek czy coś…

– Ja jestem trzewa jakby co – powiedziała dziewczyna Mateusza i matka Vanessy.

– No to wy sobie wypalcie, by Neskę też weźmiemy. – Artur jako brat Mateusza postanowił zaopiekować się bratanicą.

– Bluzę mu weź! – krzyknęłam do Tylera, który jak widziałam w lusterku wiązał na swojej głowię fioletową bandamę i zakładał czarny fulcap, taki sam jaki Kacper miał na sobie.

– Ale fajnie! – podchwycił Mateusz. – Alicja, ja następnego chce syna. Będę go ubierał jak siebie!

– Domi pokaż im foty, mojego małego mistrza.

– Właśnie, bo Tyler założył Kacprowi bloga i… zresztą pokaże wam.

Tyler (Kevin)

Dalej już nie słyszałem co mówi moja żona bo wyszedłem z Kacperkiem, Vanessą i Arturem na klatkę schodową. Zdjąłem Kacprowi czapkę i założyłem czarną bluzę z „JP” identyczną jaką i ja miałem na sobie. Potem czapka wróciła na swoje miejsce.

– Jest druga w nocy. Zszokujemy sprzedawcę – podchwycił Arti.

– Na barana! – zażądała Neska więc dobry wujek spełnił jej prośbę.

Kacpra oboje podchwyciliśmy za ręce i unieśliśmy w górę, podkurczył nogi pod samą pupę i tak znieśliśmy go ze schodów. Potem już szedł normalnie.

– Przyszedł mój ulubiony klient – powiedziała młoda dziewczyna zza lady.

– Ceść pani – rzekł mój synek, ale tak słodko, zawstydzenie.

– Boże, jaki on jest mądry. Przyprowadziłeś z sobą dziewczynę? – zapytała, ale mały już nic nie odpowiedział, tylko się uśmiechał ukazując swoje równe ząbki, które miał już prawie wszystkie.

– Ja wezmę piwa. – Artur odstawił Vanesse. Ja wybierałem chipsy, takie które i dzieciakom nie zaszkodzą, a mały zajął się przyglądaniem regałowi z czasopismami.

– Mys! – powiedział nagle.

– Gdzie? – zapytałem.

– Mys! – powtórzył i wskazał na książeczkę.

– Chcesz taką bajeczkę?

– Ehe – odrzekł uradowany. Wziąłem więc dwie bajeczki rymowane dla dzieci. Zapłaciłem za nie.

– Proszę – podałem Kacprowi obie. – Tylko daj jedną Vanessie. Tutaj, podziel się ładnie z koleżanką. – Poprowadziłem jedną rączkę Kacperka. Bez problemu oddał jedną z bajek.

– Jak się mówi, Młoda – zagadną Artur bratanice, płacąc za piwa jednocześnie.

– Dziękuje – powiedziała.

– Proszę. – Fajna była, taka mała blondyneczka.

– Plose – powtórzył po mnie Kacper.

– Dobra, wracamy już, bo Domi się będzie niepokoić.

– Dobrze, że wzięliśmy torbę sportową, wygodniej nieść te piwa – odrzekł mój kumpel od interesów i kieliszka.

Wróciliśmy na imprezkę. Palili w łazience, bo w pokoju nie było czuć trawą. Kacper wszystkim pokazywał swoją nową książeczkę. Przemek to mu nawet przeczytał i to kilka razy. W końcu mały usnął mu na kolanach. Vanessa też się już pokładała.

– Przyjdzie nam się zbierać – stwierdziła Alicja.

– Nie, daj spokój. Rozbiorę im kanapę…

– Rozłożę – poprawiła mnie Dominika.

– Rozłożę im kanapę – położyłem nacisk na rozłożę. – I położymy ich razem, tak w ubraniu. Rano się to jakoś ogarnie wszystko.

– Ja jestem za! – krzyknął Mateusz.

– Ciszej idioto bo śpią! – warknął Artur. Zawsze się dziwiłem czemu Ala wybrała Matiego, w końcu nawet o Neskę bardziej dbał jej prawie szwagier, niż jej prawie mąż. Mateusz miałem wrażenie, że w ogóle nie lubi dzieci.

Położyłem dzieciaki, nakryłem jakimś większym ręcznikiem, który Domi zawiesiła w łazience, ale jeszcze nie był używany. Nie chciało mi się wyjmować kołdry, bo nawet nie była ubrana w poszwę.

– To co, rozbierany poker? – rzuciłem.

– Dla mnie bomba. Na cztery drużyny się dzielimy – zaproponowała moja żona. – Będzie nad akurat po trzech.

– No okay, ale zdejmuje każda osoba z drużyny coś, a nie tylko jedna – zaznaczyłem.

– Się wie. Ja biorę Alę i Dorotę do drużyny.

– Ja Artura i Karola. A wy się sami dzielcie – rzuciłem do reszty i zacząłem tasować karty.