Część 228 - Dopasowani wadami?

Aleksander (Samuel)

Ciężko dyszałem, leżąc na mojej żonie. Starałem się leżeć tak by jej nie przygniatać, w końcu była drobną istotką, a ze mnie jednak kawał chłopa. Nie bym był gruby, ale jednak mięśnie też swoje ważyły. W końcu zebrałem swoje siły do kupy, podparłem się na prawej ręce i uniosłem. Spojrzałem w jej zamglone oczy, pełne zadowolenia.

– Ta mglistość źrenic to za sprawą ekstazy czy alkoholu? – zapytałem z lekkim uśmiechem.

– Czułam, że nie pozostawisz tego bez komentarza – rzekła z pretensją. Pchnęła mnie w ramie, tak by móc usiąść.

– Tylko zapytałem. – Usiadłem obok niej i pogładziłem po włosach. Nadal nie mogłem przywyknąć do ich barwy. Przyzwyczaiłem się do niej w kolorze blond, a nie czerni. – Nie mam pretensji, wiedziałem co się pije na takich spotkaniach – zapewniłem ją.

– Oczy mam zamglone i od alkoholu i od seksualnej satysfakcji – wypowiedziała z pasją i musnęła mój policzek.

– Uznam jako komplement.

– Wpisz sobie do notatnika, następny może się długo nie pojawić – zażartowała i wstała z miejsca. – Wezmę prysznic – oznajmiła.

Dostrzegłem, że zdejmuje bluzkę, następnie stanik. Wszystko wylądowało na podłodze. Ja w tym czasie podciągnąłem z połowy ud bokserki i dżinsy. Już miałem zarzucić koszule z powrotem na ramiona, ale w ostatniej chwili zrezygnowałem z tego pomysłu. Spojrzałem na moją nagą żonę. Miała długie i idealne nogi, nie takie wychudzone tyczki, ale też nie grube uda. Nieco wyżej były biodra, wcięcie w talii, które tak kochałem i piersi które ubóstwiałem.

– Odepniesz mi spinki? – zwróciłem się do Amandy z prośbą.

– Oczywiście mężu.

Dla każdego mężczyzny byłby to cudowny i podniecający widok. Naga, posłuszna kobieta, która spełnia jego najdrobniejsze życzenie. Oczywiście, że gdyby tak było całe życie, to byłoby nudno, monotonnie i bez pikanterii, ale uległość była potrzebna od czasu do czasu w każdym związku. Pozbawienie moich mankietów spinek nie poszło Amandzie tak sprawnie jak rozbieranie się. Cóż, alkohol robił swoje.

– Proszę – rzekła, odwracając się do mnie tyłem i odkładając spinki na szklaną ławę. Podziwiałem krągłość jej pośladków. Pewnie gdyby nie to, że właśnie dopiero co skończyliśmy się pieprzyć, to wziąłbym ją natychmiast. Tu i teraz, od tyłu i kochał w ten sposób dopóki sił mi wystarczy.

Moja żona odwróciła się przodem, uśmiechnęła. Zapewne domyślała się co mi chodzi po głowie. Musnęła swoimi wargami w pobliżu moich ust.

– Dziękuje za… za tą przyjemność. Zetrzyj z siebie moją szminkę.

Dopiero teraz spojrzałem na swój tors, był pokryty lekką czerwienią w kilku miejscach. Wyglądało jakbym się gdzieś poobdzierał. Bez przejęcia wyjąłem jedną z chusteczek nawilżających dla niemowląt i pozbyłem się tej kolorystyki ze swojego ciała. Opakowanie po chusteczkach zamknąłem i odłożyłem do komody gdzie było ich miejsce. Zdjąłem koszule, pozbierałem rzeczy po swojej żonie i zaniosłem do pralni. Wrzuciłem je do kosza. Już miałem wyjść z tego sterylnie białego pomieszczenia, ale w ostatniej chwili uznałem, że tak całkiem przy okazji pozbędę się swojego odzienia. Z suszarki wyjąłem suche dresowe, letnie spodnie, sięgające mi do łydek, czyli nieco za kolana. Zaciągnąłem je na siebie. Przed udaniem się do sypialni wziąłem jeszcze piłkę należącą do moich synów i zaniosłem do ich pokoju. Przykryłem Patryka, bo okazało się, że jak zwykle rozkopał kołderkę. Popatrzyłem chwile na tych dwoje śpiących malców, ale tylko chwilę, bo jeden z nich zdawał się wyczuwać czyjąś obecność i wtedy budził, a zaraz po zbudzeniu dopominał o poświęcanie tylko jemu jedynemu całej swojej uwagi.

Po całym męczącym dniu położenie się do łóżka było spełnieniem marzeń. Opadłem na letnią satynę, to było ukojenie dla rozgrzanych i ciągle napiętych mięśni. Nie zdążyłem nawet porządnie zamknąć oczu, a po mojej lewej stronie znalazła się moja żona. Poczułem jak gładzi moje włosy dłonią. Nawet nie byłem w stanie zmusić swoich powie do uniesienia by na nią zerknąć.

– Jesteś zmęczony? – zapytała.

– Tak – odpowiedziałem.

– Co ci jest? – pytała ciągle głaskając. – Byłeś taki spięty, nadal jesteś. Zazwyczaj seks cię rozluźnia.

– Amanda, jestem po prostu zmęczony – wyszeptałem i usłyszałem, że chrypie.

– Jesteś zachrypnięty. Nie będziesz czasem chory? – Przyłożyła dłoń do mojego czoła. – I temperaturę masz – wywnioskowała.

– Żono, jestem rozgrzany, bo dopiero co zakończyliśmy się kochać, a zachrypnąłem na chwilę. Widzisz, już mi przeszło.

Dla upewnienia się czy oby na pewno ja mam racje, a nie ona przełknąłem ślinę. Nie poczułem bólu gardła, ani nic z tych rzeczy, nie czułem się też w stanie podgorączkowym. Byłem zdrowy.

– No dobrze, już cię nie męczę.

– I bardzo dobrze, bo chcę spać – powiedziałem zmęczonym, może trochę nieprzyjemnym tonem.

– Nie wolisz położyć się na brzuchu, zrobię ci masarz, może to trochę poluzuje twoje mięśnie, co? – zapytała. Przez chwile w mojej głowie zapaliła się czerwona dioda kontrolna, chcąca mnie ostrzec. To głupio zabrzmi, ale moja żona była po prostu dla mnie za miła.

– Stało się coś? – zapytałem natychmiast i otworzyłem oczy. Wyczekiwałem w gotowości.

Amanda miała twarz tuż nad moją. Wpatrywała się we mnie ze zmartwioną miną. Jej czerwony paznokieć błądził po moim torsie, tworząc na nim niewidoczne pierścienie, trójkąty i kwadraty.

– Coś z tobą nie tak, jesteś jakiś inny – wyjaśniła.

– Mam problemy w pracy – przyznałem w końcu, bardziej ze zmęczenia niż z ochoty. Jeśli byłbym choć odrobinkę bardziej wypoczęty, w życiu nie wyciągnęła by ze mnie tego tak łatwo.

– W szpitalu? – dopytywała.

– Nie – odpowiedziałem i na powrót zamknąłem oczy. Powoli odpływałem w krainę snu, a ruchy jej paznokcia błądzącego po mojej klatce piersiowej relaksowały mnie i uspokajały, były niczym kołysanka dla dziecka.

– W agencji? – padło pytanie, przedarło się do mnie po przez początki jakiegoś niewyraźnego i nic nieznaczącego snu.

– Tak, zwolniło się kilka dziewczyn – wyszeptałem.

– Z jakiego powodu?

– Różnie – powiedziałem niewyraźnie. – Rodzina, zakładanie rodzin, studia w inne miasta, zagraniczne wyjazdy do prac – bełkotałem niewyraźnie. Wydawało mi się jakbym mówił przez sen i sam do siebie. Byłem pewny, że niewiele z tego zrozumiała.

– Brakuje ich?

Początkowo nie zrozumiałem jej pytania, bo byłem już dwiema nogami śniącym, a żadną w rzeczywistości, ale po chwili dotarło do mnie co miała na myśli.

– Taaa – przeciągnąłem. – Klientów przybywa – dodałem.

– Zajmę się tym, pomogę ci – zapewniła. Byłem pewny, że to tylko taki żart, albo mi się śni, ewentualnie mówi to by mnie pocieszyć i dopomóc w przespaniu choć jednej spokojnej nocy.

– Dobranoc, chce spać, daj mi już spokój – wybełkotałem prosząco.

– Jak sobie życzysz, królewiczu – wyszeptała tuż przy moim uchu i musnęła mnie w lewą skroń.

Ten pocałunek to ostatnie co poczułem tej nocy, dalej był już tylko sen, którego nie zapamiętałem. Przez zmęczenie nawet nie słyszałem płaczu swoich dzieci, a byłem pewny, że płakały, przecież budzili się każdej nocy co najmniej dwa razy i to najczęściej jednocześnie. Amanda jednak świetnie sobie radziła. Choć od samego początku nie odnalazła się w roli matki, pewnie z powodu młodego wieku. Wcześniej wydawało mi się, że powinna od razu mieć wprawę. Jej młodsi bracia także byli bliźniakami, na dodatek miała jeszcze młodszego od tych bliźniaków brata. Okazało się, że instynkt macierzyński u mojej żony nie przyszedł w chwili poczęcia czy minutę po porodzie. Ale teraz było całkiem nieźle. Co prawda nie zawsze było różowo. Bywały też dni gdy była rozdrażniona, zła, wściekła na los, że tak wcześnie, że tak szybko, tak pochopnie z nami postąpił, ale w ostatecznym rozrachunku wyszliśmy jednak na plus. O dziwo najlepiej do siebie pasowaliśmy pod względem wad, a nie zalet i w chwili gdy to do nas dotarło po prostu nauczyliśmy się z tymi wadami żyć.