Część 275 - One Touch

Amanda (Magdalena)

Szykowaliśmy się na imprezę do Dominiki i Tylera. Moja mama bawiła się z chłopcami w salonie, ja suszyłam włosy. Olek coś tłumaczył jej o tych świeczkach, że jakby pozbierała i powywalała wypalone, a inne schowała do pudełka, to byłby wdzięczny. Proponował nawet, że odgrzeje obiad, ale powiedziała, że ona i dzieciaki to już nawet po kolacji są. Wyszłam z już podkręconymi włosami i z perfekcyjnym makijażem. Zobaczyłam jak Igor puszcza samochodziki na napęd, a moje bliźniaki mu je przynoszą.

– Zdolny jest, widzę nauczył ich aportować – skwitowałam. Moja matka się uśmiechnęła. – No tak mi się tylko powiedziało – wyjaśniłam.

Nalewałam soku do szklanki kiedy zszedł Aleks, był już ubrany. Od razu pochwycił Igora i zrobił mu samolot.

– Tak sobie właśnie zdałem sprawę, jakiego mam młodego szwagra. – Pomyślałam, że zapłon to on ma naprawdę spóźniony.

– Mamo, tylko pamiętaj jakby Angelika nie wracała, to zadzwoń do nas, bo ona o dwudziestej powinna być – oznajmiłam. – Ja się tylko polecę ubrać i wychodzimy, bo nam autobus ucieknie.

– A wy autobusem jedziecie? – zdziwiła się moja matka.

– Tak, bo oboje chcemy wypić. Przyjedziemy tym o czwartej, jakoś tak – odpowiedział za mnie Olek, a ja podążałam schodami na górę. – Kochanie, weź mi marynarkę, bo potem może wietrznie być.

– Jasne, którą?

– Wszystko jedno. Tą, która uznasz, że pasuje – odpowiedział z uśmiechem.

Otworzyłam garderobę i zastanawiałam się w co się ubrać. Impreza młodzieżowa, tylko kilka osób. Mieliśmy wypić, posłuchać muzyki, zagrać w prawdę-fałsz, albo w pijącą ruletkę, czy cos równie wymyślnego. Czyli nie było sensu ubierać się za sztywno, z kolei Aleks miał już swoje lata i bluzy nijak mu pasowały, tak więc i ja musiałam się dostosować. Zdecydowałam się w końcu na granatowe spodnie, pasujące do wysokich sandałek. Uznałam, że we wrześniu mogę jeszcze wyjść w sandałkach i to takich moich ulubionych, czarnych, z niebieską platformą. Do tego popielata bluzka, z tygryskiem o niebieskich oczach i niebieska letnia ni to kurtka, ni bluza, z modnymi szyciami po całości.

– W takim razie kochanie, musisz założyć granatową marynarkę byś do mnie pasował – oznajmiłam sama przed sobą, bo byłam przecież sama w garderobie.

Zastanawiałam się czy Aleksander jest ubrany tak by mógł założyć granat do tego co już miał na sobie. Dżinsy i czarna koszulka z pomarańczowo-niebieskim napisem. Uznałam więc, że pasuje. Granatowa marynarka jednak była jakaś zmechacona, no ale trudno, przeczesałam ją tą szczotką do której lepią się wszystkie papruchy i włosy i było dobrze. Już wychodziłam z sypialni gdy to ubranie Olka wypadło mi z rąk. Przykucnęłam by ją podnieść, a potem obracałam w rękach by znaleźć górę i dół i wtedy coś wypadło na podłogę. Nachyliłam się po to – błyszcząca folijka, srebrna, kwadratowa, z napisem One Touch.

– Po co ci u licha prezerwatywy? – zapytałam samą siebie, ale nie chciałam robić awantury przy mojej matce. Włożyłam gumkę do kieszeni swoich spodni i postanowiłam potem to z Olkiem sobie wyjaśnić.

Nagle w mojej głowie pojawiło się kilka pytań, takich typowych jak na obecną sytuacje: po co mu gumki? Czyżby miał kochankę? Czego w takim razie mi brak? Czemu nic nie powiedział, że chce jakieś zmiany, przecież bym…

– Dość! – krzyknęłam sama na siebie w głowie. – Na to musi być jakieś logiczne wyjaśnienie – powtarzałam sobie niczym mantrę, ale w autobusie nie wytrzymałam.

Patrzyłam dłuższy czas w okno, milczałam, Aleks położył dłoń na moim kolanie.

– Używasz prezerwatyw? – zapytałam.

– W jakim sensie? Przecież już nie muszę. – No tak, już nie musieliśmy. Antykoncepcyjne tabletki wystarczały.

– Znalazłam twoje prezerwatywy… wyjaśnij.

– Ale co ja mam ci wyjaśniać? Może to te nasze, mam jeszcze ze dwie w portfelu, bo zawsze zapominam wyjąć.

– Nie nasze – niemal krzyknęłam, ale szybko się opanowałam. Te – pokazałam.

– No może nasze – upierał się.

– Nigdy nie używaliśmy tej marki, zawsze Durex, albo Skyn z Unimil – wyjaśniłam, a on się zaśmiał.

– Tak dokładnie pamiętasz jakich prezerwatyw używaliśmy? – zdziwił się.

– One Touch nigdy nie użytkowaliśmy .

– To może kupiłem, ale nie użyliśmy.

– To dlaczego masz jedną, a nie trzy czy cztery tyle ile powinno być w paczce?

– Jezu, nie wiem. Ale ty mnie o coś podejrzewasz?

– Nie wiem, Aleks. Odpowiedz mi skąd masz tą prezerwatywę i po co ci ona.

– A gdzie ją znalazłaś? – zapytał nagle.

– To już ty powinieneś wiedzieć gdzie nosisz kondony, a nie ja.

– Amanda, sprzeczamy się teraz bez powodu. Powiedz gdzie tą gumkę znalazłaś, to może sobie przypomnę skąd ją mam – powiedział i się na mnie wejrzał jakby nie wiedział o co chodzi.

– Nie powiem. Sam masz mi powiedzieć skąd ona u ciebie – postanowiłam. – W sumie to powinnam się cieszyć, przynajmniej się zabezpieczasz i nie dowiem się za kilka lat o jakiś kolejnych dzieciach.

– Cios poniżej pasa trochę, bo Angelę spłodziłem grubo przed tym jak cię poznałem.

– Aha, aha – pokazałam mu jak słucham jego słów, czyli wcale. Olałam to co mówi, pokiwałam głową i patrzyłam w szybę. – Przynajmniej żadnego choróbska do domu nie przywleczesz i mnie nie zarazisz.

– Amanda, proszę cię, bo to już nawet śmieszne nie jest.

– Mnie też nie jest do śmiechu, wyobraź sobie.

– Nie spałem z inną kobietą od kiedy jestem z tobą, mogę się zarzekać i przysięgać na wszystko. Nawet na ciebie.

– Ani się waż. Ja chcę jeszcze trochę pożyć – stwierdziłam. – I na dzieci nawet nie śmiej się przysięgać – dodałam pośpiesznie bo zauważyłam, że znów otwiera usta.

– Amanda naprawdę skończ, bo to są jakieś chore wymysły. Nie zdradziłbym cię, nie uprawiałbym seksu z inną kobietą, bo nie potrzebuje innej. A jeśli już bym zdradził, to poszedłbym do burdelu, zapłacił i nie dał się złapać na zdradzie.

– I to ma mnie uspokoić?

– Powinno. Nigdy byś się nie dowiedziała. Nie dałbym się przyłapać jakąś gumką, zdjęciami, telefonami, i tak dalej. Nie znalazłbym sobie kochanki, tylko poszedł zaliczyć jakąś dziwkę i na tym koniec. Wróciłbym do domu, do żony i dzieci. Nigdy cię nie zostawię.

– Ale zdradzał będziesz, tylko, że w burdelu, tak? – zapytałam i wbiłam w niego spojrzenie.

– Kurwa – przeklął i oparł się o siedzenie w autobusie, odchylił głowę do tyłu. – Nie mówmy już o tym.

– Ale dlaczego? Ciekawe czy są agencje z mężczyznami. Może też bym sobie z takiego pana do towarzystwa skorzystała, co?

– Przesadzasz. Chcesz rozmawiać to powiedz jak człowiek gdzie znalazłaś tą gumkę, a nie masz pretensje o nic.

– O nic? To dla ciebie jest o nic?

– Tak, bo masz pretensje, żądasz wyjaśnień, a nie pomagasz mi ich udzielić.

– Może mam jeszcze ci wymówkę wymyślić, albo sama sobie jakąś bajkę opowiedzieć i w nią uwierzyć.

– A rób jak chcesz, nie spałem z inną – powiedział i wstał. – Nasz przystanek.

Wstałam, wysiedliśmy razem. Kupiliśmy w monopolowym przy domu Domi i Tylera szesnaście piw i jedną wódkę litrową. No i obowiązkowo batonik dla Kacpra. Z tego co pamiętałam uwielbiał mleczną kanapkę.

Dotarliśmy jako ostatni. Domi od razu się zachwyciła moimi włosami. Tyler natomiast piwem, bo uznał, że będzie popita.

– Ale, że piwem mamy popijać? – zdziwiłam się.

– No, a czym? – odpowiedział mi pytaniem na pytanie i uścisnął, był już lekko wcięty. – Dzięki za batonika, ale Kacper jest z Majką i Patrykiem, oraz tymi ich dzieciakami nad jeziorem. Wróci jutro.

– To mu zostaw – poleciłam.

– Pewnie, że tak, ja nie jadam słodyczy prawie – wyjaśnił.

Zjawił się też Tomek, brat Dominiki, by nas powitać. Był z jakąś małolatą, która jak się okazało bardzo dobrze zna mojego męża. Od razu go uścisnęła, dała mu buziaka w policzek i powiedziała:

– Witam niewiernego Aleksa.

– Niewiernego Aleksa? – powtórzyłam gdy wszyscy powrócili do salonu, a my z Olkiem zostaliśmy chwile w przedpokoju.

– Potem ci to wyjaśnię.

– Teraz – zażądałam.

– Byłem z tobą kiedyś, nie byliśmy małżeństwem i pocałowałem dziewczynę z agencji. Tomek był wtedy z tą młodą na strzelnicy.

– Aha, a może ostatnimi czasy wróciłeś do tej dziewczyny z agencji po więcej, co? – dopytywałam. Aleks się uśmiechnął, ale tak ze złością.

– Masz jakieś urojenia, ale cieszy mnie, że jesteś zazdrosna.

– Bo jesteś moim mężem i wymagam wierności – wyjaśniłam.

– Ja też tego wymagam.

– Kłócicie się? – przerwała nam Dominika.

– Nie, już idziemy – odpowiedziałam. Wiedziałam, że inni nie słyszeli o czym tak żywo szeptem dyskutujemy.

– To chodźmy. Przyszliśmy się tu bawić, rozmawiać o tych bzdurach będziemy w domu. – Aleks pochwycił mnie za nadgarstek i wprowadził do pokoju, gdzie stół był cały zawalony kieliszkami, szklankami, puszkami, butelkami i chipsami.

– To nie są bzdury – warknęłam do Aleksandra, ale by nie stwarzać głupich sytuacji usiadłam mu na kolanach, na których mnie posadził zaraz po tym gdy sam usadowił się w wygodnym fotelu.

– Znacie to!? – zapytał Tyler i zrobił głośniej telewizor, z którego leciały stare utwory.

Już po samej melodii zgadłam co to za piosenka, więc podzieliłam się ze wszystkimi.

– Słodkiego, miłego życia, Kombi.

– Brawo, kieliszeczek w nagrodę – powiedział Tyler. Tomasz momentalnie chwycił za butelkę i mi polał, Tyler wcisnął mi ten kieliszek do rąk. Wypiłam więc, a Olek podał mi swoje piwo w butelce bym popiła. Całe szczęście, bo by pić bez przepitki już wyszłam z wprawy.

Dobre stopnie za chamstwo masz, to jest to

W nowym zwarciu za faulem faul, nim gruchnie gong

Mówią: szmal określa byt, trzymaj tak

Twarde łokcie pomogą ci i giętki kark

– Masz tam coś jeszcze takiego starego? – zapytał Aleks stukając się z Tylerem butelkami. Oczywiście Tyler stuknął od góry więc zaczęła wylatywać piana, a zanim Olek dostawił szyjkę do ust to już mnie tym piwem oblano, ale postanowiłam się nie czepiać, bo przecież spodnie wyschną.

– Dziś się bawimy tylko przy starych utworach i zagramy w planszówkę. Specjalnie stworzyliśmy z Tomkiem dziś rano – pochwalił się Tyler i zaczął wszystko zabierać ze stołu, przekładać na komodę.

Nagle na miejscu gdzie niedawno stały chipsy i napoje pojawiła się plansza, namalowana dość ładnie, tak jaskrawo.

– Każdy nakleja na kieliszek naklejkę – wyjaśnił Tyler i rozdał ludziom po jednej.

– Ale fajnie, mam Kity – pochwaliłam się bo trafił mi się ten bajkowy kotek, za którym przepadają dziewczynki.

– A ja Batmana – oznajmił Aleks.

Ponaklejaliśmy, położyliśmy kieliszki na miejsce startu, dalej już kulaliśmy kostką i co jakiś czas ktoś pił, albo coś zdejmował, ewentualnie kogoś całował i wszystko byłoby dobrze, gdyby Aleksowi nie wypadło w tej przeklętej karcie „całujesz najmłodszą osobę płci przeciwnej”.

– To ja – zawołała uradowana Karolina.

Nawet nie musiał się daleko po nią fatygować, bo Tomek i ona na jego kolanach siedzieli fotel obok nas. Musnął ją delikatnie wargami, a ta dziwka wepchnęła mu język do ust, więc chwile trwało zanim się od niej odkleił. Na szczęście miałam możliwości się zemścić gdy wypadło mi to samo.

– Kto jest najmłodszy?

– Ja – stwierdził Tyler, bo Mateusz jest ze stycznia, no to ja.

– No to się do ciebie nawet pofatyguje. – Wstałam z Olka kolan, podeszłam do Tylera, który siedział na pufie. – Domi, nie pogniewasz się?

– Pewnie, że nie. Całuj, nie krępuj się. – No to się nie krępowałam, dobre dwadzieścia sekund trwał nasz pocałunek.

– A co wy się kolczykami spętaliście? – zapytał Olek w połowie tego mojego i Tyla pocałunku.

– Nie, bez obaw – odpowiedziałam i usiadłam z powrotem na jego kolanach. Zrobiłam kilka porządnych łyków piwa, które postawiłam sobie na podłodzie obok fotela by mieć do niego łatwy dostęp.

– Daj mi też się napić – zawołał Aleks kulając kostką.

– Ty to pijesz, ale nie piwo, a trzy kieliszki bez popity – oznajmił Tomek.

– Też może być – stwierdził i przechylił pierwszy, czekał aż naleją mu kolejny.

Zabawa trwała dalej, w najlepsze, przy starych, polskich przebojach, dużej ilości alkoholu i kupy śmiechu.