Część 268 - "Miłość mocniejsza jest od skał"

Narracja (Samuel)

Amanda nachyliła się do komody, wysunęła szufladę, płożyła dekalog na swoich rajstopach, pończochach i podkolanówkach. Miała tego naprawdę sporo, chyba wszystkie kolory z możliwych. Mąż ją obserwował, spoglądał, ale nie odwróciła się do niego. Wyszła z sypialni, po schodach zmierzała na sam dół i czuła, że właśnie sama idzie na dno jak pieprzony Titanic. Zastanawiała się jak teraz będzie wyglądało jej życie. Zajrzała do chłopców. Spali jak zabici. Okryła Patryka cienkim kocykiem, bo jak zwykle rozkopał go w kąt łóżeczka. Przez chwilę jej myśli nie krążyły wokół męża i tego przeklętego dekalogu, a były przy łóżeczkach. Amanda zastanawiała się kiedy zamienić je na łóżka, a może na jedno piętrowe. Postanowiła, że porozmawia o tym z Aleksem. Po chwili jednak stwierdziła, że nie chce z nim rozmawiać. Zmieniając plany skierowała swoje kroki do kuchni. Nalała wody z kranu do szklanki i zrobiła kilka łyków.

– Niezdrowo tak pić z kranu – szepnął jej do ucha. Przeszły ją dreszcze na tembr jego głosu. Zawsze ją podniecało kiedy mówił szeptem. Miał taką specyficzną barwę.

– Robisz to specjalnie, jakoś tak budujesz napięcie, czy nie masz pojęcia, że ci się udaje? – zapytała odwracając się do niego przodem. Dłonie Olka oparły się o blat kuchenny, a Amanda została uwięziona, bo naprzeciw stał on sam.

– Co takiego robię? – zapytał.

– Jak szeptasz, to… zresztą nieważne. – Amanda nagle sobie przypomniała, że nadal jest zła na męża za dyscyplinę jaką postanowił wprowadzić do ich życia. Zrobiła kolejne łyki ze szklanki.

– Oddaj, naleje ci mineralnej. – Chwycił za szklankę, ale nie wypuściła jej z dłoni.

– Chyba mogę sama decydować o tym co chcę pić, prawda? Czy o to też mam ci się pytać? – rzuciła z niekrytą pretensją.

– Oczywiście, że możesz pić co chcesz, byle by nie miało procentów – odrzekł z uśmiechem, wzruszył ramionami. Ustąpił.

Amanda znów odwróciła się do niego plecami. Odłożyła szklankę na blat, czemu towarzyszyło głośne huknięcie.

– Ale spokojnie, kochanie – wyszeptał nadal stojąc za jej plecami.

Aleksander objął Amandę w pasie prawą ręką, lewą odgarnął włosy z jej karku na jedno z ramion i pocałował w zagłębienie między szyją a uchem. Kobieta westchnęła, gdy jego dłoń wsunęła się pod materiał. Kiedy położył rękę na jej nagim brzuchu, poczuła jaka jest zimna. Widocznie Aleks przed zejściem na dół umył ręce i to lodowatą wodą.

– Chodź do mnie i nie daj się prosić. – Cały czas mówił szeptem i pociągnął ją za sobą w stronę lodówki. Uruchomił urządzenie by wypadło kilka kostek lodu.

Wciąż trzymał prawą dłoń pod jej bluzką, w lewej natomiast miał kostkę lodu i błądził po karku żony, następnie wzdłuż kręgosłupa. Amanda zadrżała, ale widać było, że jej się taka gra wstępna podoba. A kiedy Aleks ją odwrócił i wsunął niewielką już kostkę do buzi, a ich usta złączyły się, nastąpił pocałunek aż do stopnienia lodu i to nie tylko tego w ich ustach.

Aleksander położył swoją dłoń na pośladku żony, przycisnął ją do niego i ścisnął. Następnie zabrał rękę. Amanda wydała z siebie pomruk niezadowolenia. Szybko naprawił swój błąd i jego ręka znów znalazła się na jej pośladku, tylko, że brutalniej, tak, że docisnął jej ciało do swojego. Sięgnął po kolejną kostkę lodu, tym razem skierował ją na dekolt żony.

– Zimne – powiedziała przez zęby, wciąż mając swoje usta połączone z mężem.

– I co z tego? – zapytał także się od niej nie oddalając.

Wsunął dłoń pod materiał bluzki żony, lód nakierował na jej piersi. Odnalazł sutki bez problemu i zatoczył okrąg naokoło nich, by potem docisnąć kostkę do najbardziej wrażliwego miejsca na ciele jego żony.

Poczuł jak Amanda zadrżała z zimna, ale i z podniecenia. Jej palce zaczęły błądzić po jego koszuli. Bez problemu rozpięła jej guziki. Brutalnie wyszarpnęła krawat, odrzuciła go na ziemie. To samo uczyniła z paskiem od spodni, wyciągnęła go zaraz po odpięciu dwoma mocnymi szarpnięciami.

Aleks pociągnął żonę za sobą, gdy został przez nią pchnięty. Tak szedł tyłem, aż natrafił na kanapę. Prześlizgnął się po podłokietniku  i usiadł tak, że jego uda nadal były przewieszone przez ten podłokietnik. Nie przeszkadzało mu to. Najważniejsze było to, co teraz wyprawiała z jego szyją i torsem. Opadł na plecy, uruchomił tym samym sprzęt grający, bo nacisnął niechcący pilota. Wygramolił go spod siebie nie przerywając gry wstępnej. Przyciszył muzykę, ale postanowił jej nie wyłączać. Zwłaszcza gdy Amanda zaczęła przejeżdżać językiem po jego sutku i to w rytm melodii.

Mów - niech Twoje słowa zbudzą krew

Niech wszystko będzie już okay

Jest tyle miejsc, do których powrócimy

– Mów - niech Twoje słowa zburzą mur – wyszeptała Amanda tuż przy uchu męża, a potem zaczęła całować szyje, jabłko Adama, następnie wzdłuż mostku. Olek czuł pulsowanie krwi, przyspieszone bicie serca.

Niech Twoje dłonie zniszczą chłód

Ten nagły chłód, co sercu przyniósł zimę

W tamtym momencie Aleks myślał, że oszaleje, zwłaszcza gdy żona pozbawiła go spodni.

– Różowe? – rzuciła pytająco widząc rażący róż. Nie sądziła, ze jej mąż będzie miał bokserki w takim kolorze, ale postanowiła tego nie komentować.

– W pieniądza – odpowiedział z uśmiechem.

– Rzeczywiście – przyznała mu racje, bo dopiero zauważyła, że w rogu znajduje się nadruk banknotu o nominale pięćset euro. – Na nasze to jakieś dwa tysiące, prawda? – Uśmiechnęła się do niego.

– No coś koło tego – odpowiedział kiedy jego bokserki opadły już na ziemie. Chwycił żonę i wstał. Rzucił nią na kanapę, a potem przywarł ustami do jej warg.

– Zapłacił byś tyle za mnie? – wyszeptała do jego ucha.

– Nie – odpowiedział szybko. – A wiesz dlaczego? – zapytał patrząc jej w oczy. Odgarnął włosy z jej policzka. – Bo jesteś warta o wiele, wiele więcej i nie ma na całym świecie takich pieniędzy, które mogłyby równać się z twoją wartością.

– Skąpiec, ale romantyk – skwitowała Amanda z uśmiechem i zarzuciła swoje dłonie na szyje męża.

Skierował się na jej piersi, więc przeczesała jego włosy dłońmi. Nagle chwyciła za nie jedną ręką i szarpnęła. Olka zabolało, ale nie na tyle by podnosić krzyk, podniósł natomiast głowę do góry. Uśmiechnął się do żony i powrócił do całowania jej ust, gdyż tego właśnie chciała i na nie go nakierowała. W seksie przeciwnie niż w miłości rozumieli się bez słów.

Nie odnajdzie więcej nas ta sama chwila

Nie odnajdzie więcej nas ta sama chwila

Niech każdy dzień dodaje nam sił

Może znajdziemy siebie znów

– Kocham cię – wyszeptał. Amandę znów przeszedł dreszcz podniecenia, jak zawsze kiedy mówił szeptem i w tak specyficzny sposób. – Twój ojciec musiał być dobrym złodziejem.

– Co? – zapytała nagle, była zaskoczona.

– Wiedział w co mierzyć. Ukradł najpiękniejsze i najcenniejsze gwiazdy, a potem włożył ci je w oczy.

Amanda nie mogła powstrzymać uśmiechu, jaki namalował się na jej twarzy.

– Banalne, ale słodkie – powiedziała muskając jego wargę. On w tym czasie pozbawiał ją damskich bokserek, w których zwykła spać.

– Nie ma nic słodszego od ciebie. Kiedyś powiedziałaś mi, że jesteś pikantna, piekielna… – Aleks zmrużył oczy. – Albo coś takiego – dodał. – Kłamałaś. Masz wszystkie z możliwych smaków, w zależności od tego na co ja mam ochotę i na co ty ją masz i za to ci dziękuje. Czy teraz możemy już przestać gadać i przystąpić do rzeczy? – zapytał mało romantycznie.

– Nie – natychmiast powiedziała Amanda i zatrzymała go łapiąc za koszule i przyciągając do siebie. – Mów… powiedz coś jeszcze.

– Aż tak stęskniłaś się za komplementami? – zapytał.

– Lubię cię słuchać – odpowiedziała.

– No ja bym tego tak nie ujął. Lubisz mnie słyszeć, bo słuchać to się mnie nie słuchasz.

– Psujesz atmosferę – zarzuciła mu.

– Już to naprawiam, kochanie. Choćbym miał do wyboru tysiące innych kobiet, to zawsze wybrałbym ciebie. A jeśli ktoś chciałby mi dać szanse na uniknięcie śmierci, na wieczne życie, to tylko z tobą. Jeśli miałbym żyć wiecznie, bez ciebie, to bez wahania zrezygnowałbym z takiej możliwości. Nie wyobrażam sobie bez ciebie życia, bo to ty jesteś moim życiem. – Aleksowi oczy się zaszkliły, jakby zaraz miały potoczyć się z nich łzy.

– To było najpiękniejsze co kiedykolwiek powiedziałeś. Za takie momenty cię kocham i przez takie momenty nie potrafię cię zostawić. – Sięgnęła dłońmi do jego policzka, następnie podniosła głowę i musnęła jego usta.

– Czyli zgoda? – zapytał lekko odsuwając swoją głowę.

– Zgoda – przytaknęła i poczuła jak męskość jej męża napiera na jej udo. – Wejdź we mnie.

– A może jeszcze nie – droczył się wciąż mając usta przy jej ustach, bo nieustannie wymieniali się pocałunkami.

– Błagam, bo zaraz eksploduje – warknęła.

– Jak sobie pani życzy – odrzekł i sięgnął lewą dłonią do swojego penisa, nakierował go i pchnął. Jednym ruchem zagłębił się w nią cały.

– A teraz powoli – poinstruowała go szeptem i przejechała językiem po jego uchu.

Nie była to najwygodniejsza pozycja. O wiele lepiej byłoby gdyby położyła się na plecach, ale nie chciała się z nim rozstawać. Wolała więc trzymać jego szuje w objęciach i nie puszczać. Czuć jego ciało przy sobie. W końcu jednak ustąpiła. Oplotła go nogami w biodrach i opadła na kanapę.

– Słaba kondycja – wytknął jej z uśmiechem. – Nadrobimy to wspólnie – dodał i puścił do niej oczko. Delikatnie przyspieszył, ale teraz za każdym razem wychodził z jej wnętrza, by na nowo się w nie zagłębić do samego końca.

Wsłuchał się w muzykę. Postanowił dostosować tępo do niej. Dopiero wtedy zorientował się, że chyba po raz trzeci leci ten sam utwór. Uznał, że musiał coś wcisnąć na pilocie, gdy na niego opadł przypadkiem. Sam utwór jednak mu nie przeszkadzał, polubił go.

Mów - chcę tego bardziej niż Ty sam

Miłość mocniejsza jest od skał

Obiecaj mi lawinę uniesienia

Mów - chcę być przy Tobie blisko tak

Wiem, że tych słów nie zmieni czas

Dopóki jest, dopóki jest nadzieja