Część 10 - Kobiety burzą spokój

Część 10 - Kobiety burzą spokój

Aleksander (Samuel)

Wrzesień-Listopad 2011 roku.

Wróciliśmy z Patrykiem wcześniej i jak się okazało zastaliśmy to czego się obawialiśmy. Kamil nie panował nad niczym. Impreza wymknęła się całkowicie spod kontroli. Wszędzie brud, butelki, opakowania i zalana w trupa młodzież.

W łazience zastałem jakąś małolatę. Zrobiło mi się jej szkoda, że leży tak na płytkach. Wziąłem ją a ręce i przeniosłem na fotel. Spojrzała na mnie, ale nie ta co ją przenosiłem, a jakaś inna. Była w męskiej bluzie i miała kaptur zaciągnięty po same czoło.

– Położę ją tutaj – rzekłem.

– Ehe, kładź co i gdzie sobie chcesz – odrzekła.

Uśmiechnąłem się do niej. Miała śliczne błękitne oczy, choć teraz zachodziły mgłą z powodu wypicia za dużej ilości alkoholu. Uznałem więc, że nie jest kimś wartym zachodu. Pewnie kolejna pusta małolatka, którą Kamil obraca w chwili gdy jego żona tego nie widzi. Była w jego typie.

– Patryk!?– zawołałem.

– Boże, facet, nie drzyj się! – odpowiedział mi jakiś damski głos, wydawał się zbolały, ale nie wiedziałem do kogo należy.

– Jestem zajęty! – odkrzyknął.

– Trzeba tu ogarnąć – powiedziałem już ciszej zmierzając w jego stronę.

– Ja tam pierdolę. Idę spać i tobie radzę to samo. Kamil narobił syfu, Kamil posprząta ten syf.

– Może i racja, zdrowy egoizm nie jest zły – odpowiedziałem z uśmiechem ii skierowałem się do mojego pokoju. Na szczęście tutaj Kamil dotrzymał danego słowa i mój pokój był schludny i pusty, taki jakim go zostawiłem.

Rano my z Patrykiem dyskutowaliśmy, a Kamil sprzątał.

– Ale poważnie proponowała ci seks? – dopytywałem.

– Właściwie to wspólny sen. Dziewczyna bez tupetu.

– O kim mówicie? – zapytał Kamil. Jednocześnie starał się ogarnąć ja funkcjonuje odkurzacz.

– O takiej rudej w zielonym – wyjaśnił Patryk.

– Majka Sykiel. Jest trochę zwariowana, ale… nie mój typ, możesz ją brać jeśli masz ochotę.

– Gdyby miał ochotę to by wziął dzisiejszej nocy – powiedziałem z zacieszem.

– Skończ się nabijać. Co ty byś zrobił gdyby to ciebie spotkało?

– Też bym się śmiał. Przecież to nie jest powód do płaczu. Patryś, dorośnij. Większość kobiet teraz to dziwki, MTV je ta nastawiło i głupie amerykańskie seriale. Są łatwe i nawet nie pozorują się na trudne.

Zarówno Kamil jak i Patryk na mnie spojrzeli, a wzrok każdego z nich zdradzał coś innego.

Dalej było już tylko gorzej. W życiu nie sądziłem, że jedna impreza może tak skomplikować życie. I to nie tylko życie organizatora, a nam. Właściwie to przede wszystkim nam – mnie i Patrykowi, bo Kamil to zawsze ze wszystkiego wychodził ogromną ręką.

Patryk przez koleje dni nie mógł się uwolnić od Majki. Dziewczyna zdawała się chodzić za nim krok w krok. Deptała mu tak ostentacyjnie po piętach, że z Kamilem żartowaliśmy sobie często słowami:

– Ona jest niemal jak Kevin sam w domu, któregoś razu otworzysz lodówkę, a ona tam po prostu będzie.

Patryka oczywiście nasze żarty nie bawiły, ale nie było się czym przejmować, przecież jeszcze się taki nie urodził, który by każdemu dogodził. No dobra, było mi trochę głupio, że bawi mnie krzywda przyjaciela, ale… z czegoś trzeba się śmiać, a ta krzywda nie była taka straszna.

Wszystkim nam się wydawało, że to minie. Patryk nie wydawał się być gotowy na związek. Nigdy nie mówił, że chciałby mieć dziewczynę. Żył pasją, pracą, marzeniami. Nie chciał zakładać rodziny. Aż pewnego dnia Majka stanęła z walizkami w naszych drzwiach u boku Patryka. Nie wiedziałem czy się śmiać, bać, czy to zignorować. Ale cóż… stało się, a my – ja i Kamil nie mieliśmy nic do gadania.

Od kiedy te dziewuszyska pojawiły się w naszym domu, był ciągle problem. Bieganie, trzaskanie drzwiami, awantury, płacz, cała paleta barw, tylko spokoju tam nie było.

Tego dnia zapewne też nie było inaczej, dlatego wolałem posiedzieć w kasynie, zabić trochę czas, a po powrocie do domu tylko położyć się spać, bo przecież egzystować w normalny sposób tam się nie dało.

W życiu nie spodziewałbym się Kamila w tym kasynie. Rzadko grał i nie lubił grać na nowoczesnych maszynach. Uważał, że jak automat nie pluje monetami, to zero rozrywki, aż tu nagle pojawił się w progach tego miejsca. Jak się okazało, rozegrał tylko dyszkę, siedząc obok mnie i dyskutując o meczu koszykarskim, jaki miał miejsce z pięć lat temu – nadal nie pogodził się z przegraną.

– Aleksy, zagrałbym sobie w pokerka lub tysiączka, nawet kanastę, więc zmieńmy miejsce – zaskomlał mój długoletni przyjaciel.

– Rób, jak chcesz, ja wracam do domku – odrzekłem.

– No, ale jak to tak? Z kolegą się drinka nie napijesz w elitarnym klubie, a nie tej pipidówce? – zapytał.

– Niestety nie dziś. – Byłem na tyle zmęczony, że nie miałem sił dosłownie na nic.

– Aleks, Majka u nas zamieszkała, są jakieś problemy między nią a Patrykiem. Musimy, powinniśmy się im usunąć w tym momencie, by ich nie krępować – wydusił wreszcie, o co mu chodziło.

– Czyli stawiasz mi drinka, bo Majka u nas zamieszkała? – zapytałem.

– Jeszcze nie stawiam, ale mam zamiar. Tylko musimy wykonać koło dziewięć kroków do wyjścia i z koło złotówki na taksówkę – wyjaśnił, a ja nie miałem pojęcia, o co mu chodzi z tą złotówką.

– Jaką złotówkę, człowieku, co ty piłeś? – zapytałem.

– Złotówka to sto groszy, iść złotówkę to sto kroków – wyjaśnił. – A piłem tylko herbatkę i kawkę, ale mam dziś zamiar wypić coś innego – dodał.

– Skąd ten tekst ze złotówką? – zapytałem.

– Dziewczyny z naszej ulicy, te z podwórka, tak mawiają. Te ich ziomy zresztą też – wyjaśnił z uśmiechem na ustach.

– Wolałbym, byś ty brał przykład z innych – powiedziałem, gdy byliśmy już na zewnątrz.

– Spokojnie, papo Aleksie, jestem grzecznym chłopcem, znaczy staram się, ale ruszże dupę do bankomatu i wypłać na taksówkę.

– Jak to ja? Ty przecież miałeś stawiać? – Byłem zaskoczony.

– No tak ja, ale ja drinka, ty taxi – wyjaśnił, cwaniak jeden.

– Niech już ci będzie. Skąd wiedziałeś, że nie mam gotówki? – zapytałem po chwili.

– No bo ty jesteś ten, co korzysta z tych plastików, a ja wolę mieć materialnego pieniądza w kieszeni.

Taksówki nie było na postoju, byliśmy zmuszeni zadzwonić po nią do korporacji i czekać na tym wietrze. Boże, jak ja nienawidzę zimna, deszczu, śniegu i zimy, na szczęście był dopiero październik.

Po dłuższym czasie znaleźliśmy się w elitarnym kasynie, wypiliśmy wspólnie drinka przy barze, a później każdy oddał się swoim rozrywką. Ja wybrałem grę na maszynach, a Kamil zagrał w ruletkę. Uważał, że woli grać z człowiekiem niż z komputerem. Czemu on zawsze jest taki dziwny? Czy on nie potrafi być choć raz normalny? Znałem odpowiedź na te pytania, wiedziałem, że nie. To właśnie za to go wszyscy lubili i kochali, za tę inność. Nie minęła godzina, a koło mojego przyjaciela zaczęła się kręcić piękna, szczupła blondynka, o długich nogach. Gdy zmierzała w stronę stołu, widać było, że idzie tylko do Kamila, siedzącego na krześle i przekładającego żetony na zielonym stole. Ona patrzyła na niego, a jej krok był w pełni kobiecy, pewny, mocny, a jednak tak delikatny zarazem. Niespodziewanie dotknęła go długim paznokciem tuż przy uchu i zakreśliła nim delikatny ślad po szyi. Kamil nawet nie drgnął, widać było jednak, że się uśmiecha do niej, a być może sam do siebie, jednak ona była powodem tego uśmiechu. Obrócił się nagle, dokonał tego z łatwością, bo krzesło było obracane, i uniósł wzrok, by dostrzec piękno jej spojrzenia. Co prawda nie widziałem nawet jej oczu, ale byłem pewny, że są piękne i wyjątkowe, jak wszystko co w niej. Kobieta zamieniła z Kamilem kilka słów i za moment znalazła się tuż obok mnie, przy barze. Ja w tym czasie piłem czystą z lodem.

– Kamil mówi, że masz mu zamówić drinka i że zaraz dołączy – powiedziała z uśmiechem i usiadła na hokerze.

– Kamil mówi. Wiesz, nie znam takiej zabawy. Simon mówi jeszcze się zdarzało, że słyszałem, ale o Kamilu sobie nic nie przypominam – odpowiedziałem.

– Zabawne, nie lubiłam nigdy tej zabawy – wyznała.

– A co, nie lubisz robić tego, co każą inni? - zapytałem.

– Wolę, gdy inni robią to, co ja każę – odrzekła.

– Dobrze, skoro Kamil mówi, to zamówimy. Dla ciebie też? – zapytałem.

– Jeśli masz taką ochotę, to nie odmówię. – Puściła do mnie oczko, a ja wiedziałem że dla niej to nic nie znaczy. Nie wyglądała na taką, co wzdycha do faceta po kilku zdaniach.

– Mam taką ochotę. Co pijesz? – zapytałem i przywołałem do siebie kelnera. Zamówiłem raz Jacka Danielsa, raz wódkę z lodem i raz Sex on the Beach, bo takiego drinka wybrała ta dziewczyna.

– Ty mnie nie pamiętasz? – zapytała.

– Musisz mi to wybaczyć, ale jednak nie zupełnie. Twarz jakaś znajoma, ale nie wiem skąd – wyznałem.

– Z imprezy na rozpoczęcie roku. Jakoś we wrześniu była u was taka domówka, Kamil zaprosił mnie, Majkę, Domi i kilka innych dziewczyn oraz swoich kumpli.

– Ach, już pamiętam. To wtedy, gdy był taki bałagan w salonie i kuchni tak? – zapytałem

– Tak, dokładnie wtedy i wszystko sam sprzątałem, ani jedna mi nie pomogła – powiedział Kamil, który wyskoczył nagle pomiędzy nami jak królik z cylindra.

– Tak to jest, jak się samemu poległo i towarzystwa nie pilnowało – powiedziała ta piękność.

– Przedstawię was sobie, to jest Aleks, mój przyjaciel, a to jest Amanda, moja przyjaciółka – powiedział Kamil, po czum dodał: – Podnieś no, mała pupę na chwilkę, a ja wezmę cię na kolanka.

– Twoje marzenie – odpowiedziała, ale po chwili namysłu dodała: – Tylko nie myśl sobie, że to coś znaczy.

– Ty jesteś w szkolnym mundurku? – zapytałem, gdy kobietka rozpięła swój jesienny płaszczyk.

– Nie zdążyłam się przebrać, nawet nie ma jak, kończą mi remont, jutro się wprowadzam – powiedziała.

– No to będzie parapetówka! – krzyknął z uśmiechem na ustach podekscytowany Kamil.

– Jak to remont, sama będziesz mieszkać? – zapytałem.

– No tak. Jak widzisz, jestem już dużą dziewczynką – odparła z figlarnym uśmiechem.

– Która klasa? – zapytałem.

– Druga liceum.

– I elitarna szkoła – skomentował Kamil, przyglądając się tarczy na jej piersi i popijając Jacka Danielsa.

– Nie dotykaj! – wykrzyknęła z uśmiechem i dała Kamilowi po łapach, gdy chciał dotknąć tej tarczy.

– No co ja takiego zrobiłem? – Mój przyjaciel patrzał na nią miną niegrzecznego, a zarazem wiecznie niewinnego chłopca. – Chciałem tylko sprawdzić czy prawdziwe – wytłumaczył się.

– A co myślałeś, że mój biust wyszedł spod ręki chirurga? – zapytała i sięgnęła po swojego drinka.

– Z początku odnosiłem takie wrażenie, ale to cudowne uniesienie twoich piersi zapewnia zapewne ten pikowany stanik, co go masz na sobie – powiedział Kamil jednym tchem, a po tej wypowiedzi był dumny sam z siebie.

– Nie przejmuj się nim, on tak zawsze – wyjaśniłem Amandzie i wiedziałem że na długo to ja tego imienia nie zapamiętam. Jakieś strasznie obce i skomplikowane było.

– Wiem, troszkę czasu już go znam.

Nagle wszystko okazało się dla mnie jasne. To pewnie była nowa zabaweczka Kamila i zapewne postanowił zdradzać żonę jak zawsze i jak wszystkie swoje poprzednie dziewczyny. Jednak co mi było do tego? Nie zamierzałem się wtrącać.


Fragmenty komentarzy ze strony "Patryk i Majka" (wycięliśmy to co nie o Amandzie i Aleksie):

~KatherineMoor

25 listopada 2011 o 16:26

Cóż, nowa historia zapowiada się ciekawie ;] (…) A co do rozdziału? Ciekawy, dosyć ładny styl pisania;] Nie mam się do czego przyczepić ;p Brawo ;p (…)

~Nela

25 listopada 2011 o 19:28

Hm… Nie wiem co napisać. Może zacznę od tego, że masz bardzo fajny styl pisania, taki lekki- szybko się czyta. Sama zastanawiałam się jak dobierzecie Aleksa i Amandę. Zawsze wyobrażałam ją sobie jako taką…pustą dziewczynę ;P, a tu proszę- okazała się bardzo inteligentna. (…)

~Nika

26 listopada 2011 o 01:03

(…) A żeby nie było, że śmiecę, to coś napiszę odnoście postu: w przeciwieństwie do poprzedniczek stwierdzę, że niezbyt lekko mi się czytało i w sumie nie mogłam się skupić na tekście. Nie wiem, czy kwestia sposobu pisania, czy też mojego zmęczenia – jedno i drugie, najpewniej – ale fakt.